Günler bitti, yolculuklar bitti. Yeni yerler yeni sabahlar bitti. Sırt çantam mahzun, zamanın solgun kokusu kaldı üzerimizde.
Kalabalıklar sessiz sokaklara bıraktı yarınları. Cenazeler kalabalıksız , taziyeler ruhsuz , acılar tarifsiz, paylaşımlar yarım kaldı...
Kimsenin sesinde umut yok, gözünde ışık yok, gollerde sevinç dügünlerde mutluluklar mutsuz kaldı. Özlemlere bıraktık yaşamı.
Kapı zilleri sütçü sesleri Araba kornaları kalmadı. Ne gelen ne giden, telefonlara sığan hayatlarım ız oldu.
Durdum yaşamın tam ortasında kapattım gözlerimi; nerdesin ey ego? Nerdesin iz dünya malına sahip olup kendini , dostlarını, komşularını hatta yaradan ı unutanlar? Otelin var gitsene, paran var harcasana, araban var binsene, pahalı elbiselerin ayakkabıların giysene, taksana takılarını, paylaşsana yemek masalarını?
Ne zaman baktın aynaya ne zaman vicdanın iç çekti, ne zaman üşüdü yüregin.. Tuvalet kağıdın yok diye marketi yıkarken , düşündün mü evine ekmek götüremeyen babayı, dükkanını kapatan esnafı, çalışamayan işçiyi, garsonu. Kaç sofraya ekmek gönderdin reklamsız?
Hüzünlendim ; kanayan yaralarımı kapatıp yüregim deki çiğ tanelerini topladım. Gözbebeklerim deki agrıya inat gözlerim in görecegi güzel günler var dedim.
Şimdi tamda şimdi herşeye inat paylaşalım umutlarımızı, ekmeklerimizi, sevgimizi. Doyuralım bir garibanı umut verelim umutlanalım. Paylaşalım insanlıgımızı şimdi...
Güzel yarınlara yeni yıllara
Ali K. Şahin
